Abdurrahman bin Avf'dan -radıyallâhu anh- ümmete misal teşkil eden değerli bir söz ve davranış...
Abdurrahman bin Avf -radıyallâhu anh- ticaretle meşgul olan, varlıklı sahâbîlerdendi.
Oruçlu olduğu bir gün, kendisi için zengin bir iftar sofrası hazırlanmıştı.
Yemeklere baktı, baktı ve şöyle dedi:
“Mus‘âb bin Umeyr -radıyallâhu anh-, Uhud Savaşı’nda şehîd edildi. O, benden daha fazîletli idi. Lakin kefen olarak bir hırkadan diğer bir şeyi yoktu. Onunla başı örtülse ayakları, ayakları örtülse başı açık kalıyordu.
Daha Sonra dünyalık olarak bize her şey verildi. Açık Konuşmak Gerekirse iyiliklerimizin karşılığının dünyada verilmiş olmasından, (âhirete bir şey kalmamasından) korkuyorum.”
sonradan Abdurrahman bin Avf -radıyallâhu anh- ağlamaya başladı ve yemeği bırakıp sofradan kalktı. (Buhârî, Cenâiz, 27)
Hazret-i Ömer -radıyallâhu anh- ve birçok sahâbî dünya nimetlerinden istifâde husûsunda isrâfa düşmekten ve şu âyetin şümûlüne girmekten korkarlardı:
“İnkâr edenler ateşe talep olunacakları gün (onlara şöyle denir):
«–Dünyadaki hayatınızda tüm hoş şeylerinizi harcadınız, onların zevkini sürdünüz. Bugün ise yeryüzünde haksız yere soylu davranış taslamanızdan ve yoldan çıkmanızdan dolayı küçültücü bir azap göreceksiniz!»” (el-Ahkāf, 20) (Kurtubî, el-Câmi‘ li-Ahkâmi’l-Kur’ân, 46/20)
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Yüzakı Dergisi, Sene: 2021 Ay: Kasım, Rakam: 201
