Gayrimüslimlere benzemek niçin tehlikelidir? “Kim bir topluma benzerse, o da onlardandır” hadisinden ne anlamalıyız?
Abdullah bin Ömer’den radıyallahu anh nakledildiğine tarafından, Allah Resûlü sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur:
- “Men teşebbehe bi-kavmin fe-hüve minhüm.” Yani, “Kim bir topluma benzerse, o da onlardandır.” (Ebû Dâvûd, “Libâs”, 5; hadis no. 4031)
Bir kişi Abdullah bin Mesut’u radıyallahu anh nikah yemeğine misafir etme etmişti. Abdullah radıyallahu anh düğün evine geldiğinde davet sesi işitti ve içeri girmedi. Ev sâhibi:
“‒Ne oldu, niçin girmiyorsun?” deyince İbn Mesut radıyallahu anh şöyle dedi:
“‒Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem Efendimizin şöyle buyurduğunu işittim:
«Kim bir kavmin karaltısını artırırsa onlardandır. Kim bir kavmin yaptığı işten râzı olursa, o işi yapanlarla ortak olur».” (İbn-i Hacer, el-Metâlibü’l-âliye, VIII, 319)
KİM BİR TOPLUMA BENZERSE ONLARDAN OLUR
Küfür ehli ve fâsık kimselerle dostluğun menfî bir hâl transferine sebep olup kalbe sıkıntı ve zulmet vermesi hususunda İmâm-ı Rabbânî Hazretleriʼnin bir mektubunda naklettiği şu hâdise ne değin ibretlidir:
“Bir keresinde hasta bir şahsın ziyaretine gitmiştim. Ölüme yaklaşmıştı. Hâline teveccüh ettiğimde gördüm fakat, kalbi şiddetli karanlıklar içinde. Her ne değin bu karanlığın kalkması için teveccüh ettiysem de hiç kalkmadı. Çokça teveccühten daha sonra mâlûm oldu oysa; bu karanlıklar, küfür ehlinden kendisine sirâyet eden menfî hâllerden kaynaklanmaktadır. Bu sıkıntıların menşei, küfür ehli ile arkadaş geçinmiş olmasıdır.
Bundan daha sonra anladım ki; bu karanlıkların def’i için teveccüh etmek uygun bir meslek yok… Zira onun bu karanlıklardan temizlenmesi, Cehennem azâbına kalmıştır ki, küfür ehliyle beraberliğin cezâsı budur.
bu arada, şu dahî mâlûm oldu ancak; îmandan bir zerre, onu ebedî Cehennem azâbında kalmaktan kurtaracaktır. Bu da, o arz îmânın bereketiyle olacaktır.
sonradan hatırıma; «Acaba bunun cenâze namazını kılmak câiz mi, değil mi?» suâli geldi. Bu da teveccühten sonra muhakkak oldu ama, onun namazını kılmak uygun olur. O müslümanlar ama, îmânın varlığıyla beraber küfür ehlinin âdetlerini icrâ ederler ve onların günlerine hürmet ederler… Onların gerçi namazını kılmak gerekir. Onları küffâr arasına katmak dürüst olmaz… İşin sonunda, onların ebedî azaptan kurtulmalarını ummak da uygun olur.” (Bkz. Mektubât-ı İmâm-ı Rabbânî, c. I, 266. Mektup)
