Gözle görülmeyecek değin ufak bir varlığın yaptıkları karşısından dünyanın acziyeti ve çıkarmamız gereken ibretler...
İki yıl evvel, Aralık 2019’da ilk önce görüldüğü bildirilen ve o zamandan beri tüm dünyayı titreten Korona salgını da ibret nazarıyla okunması gereken bir hâdisedir.
Gözle görülmeyecek kadar ufak bu varlık; «Bundan Böyle uzaya gidiyorum.», «Ölümü yenmeme eksik kaldı!» diye kibirlenen insanı ve küresel güçlerin ekonomilerini sarstı.
Fazla mübâlâğa edilen teknoloji ve yapay zekânın ne dek âciz olduğu ortaya çıktı. «Mars yolculuğunda» olanlar, korkuyla evlerinden çıkamadılar. Evleri başlarına yıkıldığı için sığınacak bir yuva arayan mültecîleri hor ve hakir gören batılılar; kendi memleketlerinde, nefessiz kaldılar. Sığınacak kapı bulamadılar. Zâlimler, mâtem ülkesine çevirdikleri mazlum diyarların yaşadıklarını en azından bir arz yaşayan oldular. Ölüm korkusuyla titrediler. Peçeyle, tesettürle alay edenler; maskeye mahkûm oldular. Fısk u fücur mekânlarını, aylarca kendi elleriyle kapalı tuttular. Buna karşılık dünyada bu virüs; Suriye kampları veya Afrika gibi yerlerde, diğer coğrafyalara nisbetle fazla az görüldü veya görülmedi.Cenâb-ı Yargı; insanoğluna bütün bu dersleri, tümü, yani trilyonlarcası bir araya getirilse bir bilye dek mekân kaplamayan bir virüsle verdi. O’nun sonsuz kudreti, dünyaya kocaman bir göktaşını da isabet ettirebilirdi. Lâkin Cenâb-ı Yargı, kibirlenen insana minicik tecellîlerle ceza vermektedir.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Yüzakı Dergisi, Sene: 2021 Ay: Aralık, Sayı: 202
