Peygamberimizin (s.av) affediciliği ve merhameti ile ilgili değerli örnekler...
O Rahmet Peygamberi, çok sevdiği amcası Hazret-i Hamza’yı şehîd eden Vahşî’yi ve onu azmettiren Hind’i îmân etmeleri üstüne affetmişti. Muhtereme kızı Hazret-i Zeyneb’i hâmileyken mızrağıyla iterek devesinden düşüren, bu nedenle onun, keza yavrusunu ayrıca de bir müddet sonra hayatını kaybetmesine sebep olan azılı İslâm düşmanı Hebbâr bin Esved’i dahî, îmân ile huzûruna geldiğinde sözcük-i tevhîdin hatırına affetmişti.
Yıllarca müslümanlara kan kusturan Mekkeli müşrikleri, kısas olarak kılıçtan geçirme gücüne sahip olduğu Mekke Fethiʼnde, Allah Rasûlü -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, Kâbe’de toplanmış olan halka sordu:
“–Ey Kureyş topluluğu! Acilen benim, sizin hakkınızda ne yapacağımı sanırsınız?”
Kureyşliler:
“–Biz Sen’in hayır ve iyilik yapacağını umarak; «Hayır yapacaksın!» deriz. Sen, kerem ve iyilik sahibi bir kardeşsin! Kerem ve iyilik sahibi bir kardeş oğlusun!..” dediler.
Bunun üstüne Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:
“–Ben de Hazret-i Yûsuf’un kardeşlerine dediği gibi; «…Size bugün (eski yaptıklarınız sebebiyle) hiçbir başa kakma ve kınama yok! Allah sizi affetsin! Kuşkusuz O, merhametlilerin en merhametlisidir.» (Yûsuf, 92) diyorum. Haydi gidiniz, artık serbestsiniz!” buyurdu.
Bu fazîlet karşısında nice ölü kalpler, İslâm ahlâkının bağışlama ve acıma iksiriyle dirilip îman saâdetine nâil oldu.
Kaynak: Üsve-i Hasene, Erkam Yayınları
