Tenakuz ne aramak? Tenakuz kelimesinin anlamı nedir? Tenakuz kelimesine örnek cümleler...
Tenâkuz: İki sözün birbirine uymaması, birbirinin zıddı olması, çelişama anlamlarına gelmektedir.
TENAKUZ KELİMESİNE MISAL CÜMLELER
İnsanın bu hakîkatlerden yoksun kalarak fânî hayâtını ziyân etmesi, zâhirinde ve iç âleminde yaşadığı, içinden çıkılması çetin tenâkuzlardan (çelişkilerden) ileri kazanç. Aslında bu tenâkuzlar, insanda, Allâh’a yaklaştıran en üstün fazîletler olan takvâ ile, bunun zıddına, onu yaratılış maksadından uzaklaştıran en az hayvânî rezilliklerin, yâni fücûrun bir arada bulunmasından kaynaklanır. Nitekim âyet-i kerîmelerde buyrulur:
“Ona keza kötülüğü (fücûru) hem de ondan sakınma yolunu (takvâyı) ilhâm edene ant olsun oysa, nefsini (maddî ve mânevî kirlerden) arındıran,
kurtuluşa ermiştir.” (benzeşen-Şems, 8-9)
Bu itibarla Kur’ân ve Sünnet ışığında nezaket olmamış ve gönül âlemleri huzûra kavuşmamış insanların iç dünyâları, yarı en mûnisinden en canavarına dek birçok hayvanın barındığı bir ormana benzer. Mizaçlarına tarafından her birinde âdeta bir hayvanın karakteri gizlidir. Kimi tilki gibi kurnaz ve hilekâr, kimi sırtlan gibi yırtıcı, kimi karınca gibi muhteris bir biriktirici, kimi de yılan gibi zehirleyicidir. Kimi okşayarak ısırır, kimi sülük gibi kan emer, kimi önden güler arkadan kuyu kazar. Bunların herkes ayrı olarak hayvanlarda bulunan karakterlerdir.
*****
Yazılış târihleri husûsunda ittifak eden iki müellif bile bulunmayan dört İncîl’i Îsâ -aleyhisselâm- ne görmüş ne de yazdırmıştır. Bunun içindir oysa onlarda yer alan sayısız hata, tenâkuz ve tahriflerin hiçbiri gözden kaçmaz. Doğrusu beşerî mütâlaalarla âdeta ulvîlikten ayıklanmış olan İncîl’ler; anlaşılmaz ve çelişkili bilgilerle doludur.
*****
İncîl’lerdeki bütün tenâkuzlar, onların vahiy mahsûlü olup olmadıkları hakkında bize fazlasıyla mâlumat vermektedir. Her idrâk sâhibi kavrar ama, “Allâh” her şeye kâdir olduğu ve her türlü noksan sıfatlardan münezzeh olduğu hâlde, kullarına bu kadar karmakarışık ve çoğu eksikliklerle dolu bir ilâhî kitap göndermez. Çünkü O, hiçbir noksanlık kabûl etmeyen bir “Sübhân”dır.
Gerçek şudur ki, Îsâ -aleyhisselâm-’dan sonradan sür’atle tahrîf edilen Hristiyanlık, kısa zamanda yargı dîn olma vasfını kaybetmiş ve putperest bir karaktere bürünmüştür.
