Her insan bir auraya sahiptir. Herkes başkalarının aura alanlarını zaten görmüş ya da deneyimlemiştir. Ancak sorun şu ki, çoğu insan bu deneyimi ya reddetmekte ya da hiç böyle bir şeyin olmadığını varsaymaktadır.<br /> <br /> Çocuklar aura görmede ve deyimlemede çok iyidirler. Bu deneyimleri genellikle çizdikleri resimlere yansıtırlar. Şekillerin çevresini değişik ve alışılmadık renklerle boyarlar. Bu renkler çoğunlukla çizdikleri şeyin çevresinde gözlemledikleri süptil enerjileri yansıtmaktadır.<br /> <br /> Çoğunlukla, bu resimler büyükleri tarafından "Hayatım, neden annenin çevresindeki havanın rengi eflâtun?", "Neden kedi yeşil ve pembe?" ya da "Neden kardeşini mavi boyadın?" gibi sorularla karşılanır. Fakat konu kedinin yeşil ve pembe olması ya da kardeşinin mavi olması değildir. Sadece, çocuk bu aura renklerini görmüş ve gördüğünü anlatmak için renkli kalemleri kullanmıştır. Ne yazık ki, bu tür yaklaşımlar, süptil algılamaların ve farkındalığın önünü kapatmaya sebep olmaktadır.<br /> Birçok şekilde tanımlanabilen aura, maddeyi çevreleyen enerji alanıdır. Atomik yapısı olan her şey, bir auraya, kendisini çevreleyen bir enerji alanına sahip olacaktır. Her maddenin her atomu, sürekli hareket içinde olan elektron ve protonlardan oluşur. Bu elektron ve protonlar elektrikseldir ve manyetik enerji titreşimleridir.<br /> <br /> Canlı maddenin atomları, cansız maddenin atomlarından daha aktifdir ve titreşimleri daha yüksektir. Bu nedenle ağaçların, bitkilerin, hayvanların ve insanların enerji alanları daha kolay saptanabilir ve görülebilir