Namazda iken okla yaralanmasına rağmen namazına sürekli Ensâr’dan Kur’lahza aşığı Abbâd bin Bişr’in (r.a.) Peygamber (s.a.v.) Efendimiz’e olan sadakati.Rasûlullah Efendimiz (s.a.v) Zâtü’r-Rikâ Seferi’nden Medîne’ye dönerken bir yerde konaklamışlardı. Ashâbına dönerek: “–Bu gece bizi kim bekleyecek?” diye sordular. Muhâcirlerden Ammâr bin Yâsir (r.a.) ve Ensâr’dan Abbâd bin Bişr (r.a.) hemen: “–Biz bekleriz yâ Rasûlâllah!” dediler. Abbâd (r.a), Hz. Ammâr’a: “–Sen gecenin hangi kısmında; başında mı yahut sonunda mı nöbet tutmak istersin?” diye sordu. Ammâr (r.a): “–Son kısmında ummak isterim!” dedi ve yanı üzerine uzanıp uyuyuverdi. KANLAR İÇİNDE NAMAZI TERK ETMEYEN SAHABİ Abbâd (r.a) da namaz kılmaya başladı. Kehf sûresini okuyordu. O sırada bir müşrik geldi. Ayakta duran bir karaltı görür görmez gözcü olduğunu anladı ve hemen bir ok attı. Ok, Abbâd’a isâbet etti. Abbâd oku çıkardı ve namazına devam etti. Adam ikinci ve üçüncü kere ok atıp isâbet ettirdi. Her defasında da Abbâd (r.a) ayakta sâbit durarak okları çekip çıkarıyor ve namazına devam ediyordu. Derken rükû ve secdeye vardı. Selâm verdikten daha sonra arkadaşını uyandırarak: “–Kalk! Ben yaralandım!” dedi. Ammâr (r.a) sıçrayıp kalktı. Müşrik, onları görür görmez kendisini fark ettiklerini anladı ve kaçtı. Ammâr, Abbâd’ın kanlar içinde olduğunu görür görmez: “–Sübhânallah! İlk ok atıldığında beni neden uyandırmadın?” dedi. Abbâd (r.a) şu müthiş cevabı verdi: “–Bir sûre okuyordum, onu bitirmeden namazımı dağıtmak istemedim. Ama oklar peş peşe gelince, okumayı kesip rükûya vardım. Allâh’a yemin ederim oysa Allah Rasûlü’nün korunmasını emrettiği bu mevkii kaybetme endişem olmasaydı, sûreyi yarıda bırakıp namazı kesmektense ölmeyi tercih ederdim.”1 Dipnot: 1 Bkz. Ebû Dâvûd, Tahâret, 78/198; Ahmed, III, 344; Beyhâkî, Delâil, III, 459; İbn-i Hişâm, III, 219; Vâkıdî, I, 397. Kaynak: Dr. Murat Kaya, Siyer-i Nebi. Kaynak: www.islamveihsan.com URL: https://www.islamveihsan.com/bu-gece-bizi-kim-bekleyecek.html