Allah yolunda şehit olmayı isteyen Ebû Âkil el-Üneyfî (r.a.) ashabın en seçkinlerinden ve İslâm’a birincil girenlerdendi.Cafer bin Abdullah b. Eslem el-Hemedânî radıyallahu anh anlatıyor: Yemâme Savaşı’nda ilk yaralanan Ebû Âkil el-Üneyfî radıyallahu anh idi. Omuzlarıyle kalbi arasına ok isabet etmişti. Zarar Görmüş halde yere düştü. Ok çıkarıldı. Sol tarafı aldığı bere nedeniyle tutmuyordu. Bu hadise daha sabahleyin olmuştu. sonradan karargâha götürüldü. Savaş iyice şiddetlenince ki Müslümanlar hezimete uğramışlar eşyalarını bırakıp geri çekilmişlerdi. Ebû Ukeyl ise çok ızdırap çekiyordu. Ma’n bin Adiyy’in ensâra şöyle seslendiğini duydu: “Allah için Allah için, düşmana yeniden saldırınız!” Ma’n düşmana saldırmak için acele ediyor ve Ensâra: “Bu tarafa gelin, bu tarafa gelin!” diye sesleniyordu. Nihayet ensar teker teker ayrılıp oraya toplandılar. KOLU KOPTU FAKAT VAZGEÇMEDİ Abdullah İbn-i Ömer radıyallahu anh diyor oysa: Ebû Âkil radıyallahu anh kavminin yanında gitmek için yerinden kalktı. Ben: “Yâ Ebâ Âkil, ne yerine getirmek istiyorsun? Sen savaşamâzsın!” dedim. O ise: “Münâdî benim ismimi söyledi” dedi. Ben de: “O Ensar’ı çağırıyor, yaralıları yok” dedim. O ise: “Ben de Ensar’danım ve sürünerek de olsa gideceğim” dedi. Sonra kendini topladı kılıcını sağ eline aldı ve: “Ey Ensâr! Hüneyn Savaşı’ndaki gibi bir daha atak edin” diye nida etmeye başladı. Tüm ensar toplandı. Düşmana karşısında, diğer Müslümanlardan daha büyük bir şecaatle hücuma geçdiler ve düşmanı bahçeye sıkıştırdılar. Orada birbirlerine girdiler. Ve dehşet kılıç savaşı oldu. Ebû Âkil’e baktım. Yaralı olan kolu omuzundan kopup yere düşmüştü. On dört yara daha almış idi fakat hepsi de öldürücü idi. Sonunda Allah’ın düşmanı Müseyleme öldürüldü. ASHABIN EN SEÇKİNLERİNDENDİ Savaştan daha sonra Ebû Âkil’in yanına vardım son nefesini tahsis etmek üzereydi. “Yâ Ebâ Âkil” Kendini zorlayarak: “Söyle savaşı kim kazandı?” dedi. Ben de: “Müjde” dedim. Ve sesimi yükselterek Allah’ın düşmanının öldürüldüğünü söyledim. Allah’a hamd ederek parmağını semaya doğru kaldırdı ve son nefesini verdi. Savaştan sonradan Medine’ye dönünce durumu Hazret-i Ömer’e haber verdim: “Allah rahmet etsin! O şehit almak istiyordu. Bildiğim kadarı ile de ashabın en seçkinlerinden ve İslâm’a ilk girenlerdendi” dedi. Kaynak: Sâdık Dânâ, İslam Kahramanları 1, Erkam Yayınları Kaynak: www.islamveihsan.com URL: https://www.islamveihsan.com/sehit-dusen-sahabinin-son-sozleri-allaha-hamd-olsun.html