Rönesans Tablosu Rönesans tabloları ulaştıkları sanatsal doyum ile etkisini hiçbir zaman yitirmeyen bir güce sahiptir. Her dönemin güzellik referansı olarak dipnot edilmekte ve referans olarak anılmaktadırlar. Bunun birçok sebebi bulunmaktadır elbette. Bunların başında fikirsel devrimin yanı sıra sanat alanında da yaratılan devrimsel yeniliklerdir. Rönesans döneminde ressamlar klasisizm (basitlik, denge, netlik) ve fiziksel gerçekçiliği benimsediler. (Floransa liderliğindeki) Erken Rönesans, bu yaklaşımın biçimlendirici dönemiydi; başka bir deyişle, başlangıçta klasisizm ve fiziksel gerçekçilik tekniklerini geliştiren ve iyileştirenler Erken Rönesans sanatçılarıydı. Bu temel bir kez kurulduktan sonra, Yüksek Rönesans'ta (Roma liderliğinde) klasisizm zirvesine ulaşıldı. (Floransa ve Roma'nın birincil güçler olarak kalmasına rağmen, belirli bir lideri olmayan) Geç Rönesans sırasında, Yüksek Rönesans'ın şiddetli dengesi ve sadeliği, Barok döneminin habercisi olarak gevşetildi. Rönesans resminin kurucusu, gerçekçi perspektif (mekânın üç boyutlu eklemlenmesi), modelleme (aydınlatma/gölgeleme yoluyla yüzeylerin üç boyutlu eklemlenmesi) ve duygu arayışında Giotto'nun en büyük halefi olan Masaccio'ydu. 2,8 başyapıtı, Floransa'daki Brancacci Şapeli'ndeki bir duvar resmi serisinin parçası olan Tribute Money'dir. Bu çalışma, Orta çağ sanatının bir kalıntısı olan halenin, katı bir disk gibi üç boyutlu bir ortama nasıl uyarlandığını gösteriyor; bazı sanatçılar onu bir figürün kafasından parlayan gerçekçi bir ışıkla değiştirmiş olsa da hale Rönesans ile birlikte tamamen kaybolacaktır. On beşinci yüzyıl boyunca, Rönesans resmi İtalya'ya yayıldı ve Venedik, kuzey İtalya'nın önde gelen Rönesans merkezi olarak ortaya çıktı. Bu şehirde (Rönesans döneminde ve sonrasında) çalışmış olan ressamlar topluca Venedik okulu olarak anılır. Venedik okul resmi, sıcak, canlı renkler ve güçlü aydınlatmaya sahip olma eğilimindedir. En ünlü tablolar yazımızı okumak için linke tıklayabilirsiniz.